افزایش سن و کم شنوایی
شایع ترین نوع کم شنوایی پیرگوشی است یعنی از دست دادن تدریجی شنوایی که با افزایش سن اتفاق می‌افتد. اگر مبتلا به پیرگوشی هستید ممکن است تا زمانی که میزان افت شنوایی شما شدید نشود به آن بی توجهی کنید اما اطرافیانتان متوجه مشکل شما خواهند شد. نشانه اصلی پیرگوشی این است که احساس کنید می شنوید اما کلمات یا گفتار را اشتباه درک می‌کنید. این نوع کم شنوایی دائمی است و معمولاً در ابتدا فرکانسهای بالا را درگیر می کند. بنابراین مشکل شما از شنیدن “صدای زیر” مانند صدای کودکان، پرندگان یا زنگ تلفن شروع می شود. ممکن است صداهای خاصی برای شما آزار دهنده یا خیلی بلند باشد در حالیکه اطرافیانتان از آن صداها اذیت نمی شوند. هم چنین ممکن است وزوز گوش (زنگ گوش) داشته باشید.
درباره وزوز گوش بیشتر بدانید…
ژنتیک و شنوایی
کم شنوایی ژنتیکی نتیجه یک ویژگی ژنتیکی است که از والدین منتقل می شود. بیش از 400 سندرم ژنتیکی شناخته شده است که موجب درجات مختلف کاهش شنوایی میشود. در حالی که بسیاری از کاهش شنوایی‌های ژنتیکی مادرزادی هستند (از بدو تولد وجود دارد) برخی از آنها در سنین بالاتر بروز می‌کنند.
مواجهه با صدای بلند و کم شنوایی
علاوه بر محیط‌های پر سر و صدایی همچون کارخانه ها و پالایشگاهها، مواجهه مداوم روزانه با ترافیک، کار ساخت و ساز، محیط های دفتر پر سر و صدا یا موسیقی با صدای بلند هم می تواند بر شنوایی شما تأثیر منفی بگذارد. سر و صدا به سلولهای مویی گوش داخلی آسیب می زند. اگرچه ابتدا موقت است ، اما با تکرار مواجهه گوش نمی تواند آسیب را ترمیم کند و باعث می شود تا به مرور زمان کاهش شنوایی بیشتر و دائمی شود. نکته مثبت این است که این کم شنوایی قابل پیشگیری است . شما می توانید خطر کم شنوایی را با استفاده از گوشیهای محافظ و محدود کردن مواجهه با سرو صدا برای مثال سالنهای کنسرت و همچنین استفاده آگاهانه از هدفون به طور قابل توجهی کاهش دهید.
درباره محافظت از شنوایی بیشتر بدانیم …
تومورها و شنوایی
از دلایل کم شنوایی تومورهایی مانند نورینوم آکوستیک است. این کم شنوایی ممکن است همراه با وزوز و احساس پری گوش باشد. تومورها معمولاً به روش جراحی درمان می شوند.
ضربه به سر و کاهش شنوایی
ضربه به سر می‌تواند به ساختار گوش میانی و داخلی آسیب برساند و باعث کم شنوایی موقت یا دائمی شود. هرگونه آسیب به سر باید سریعاً به پزشک گزارش شود. ارزیابی‌های پزشکی حتما باید شامل تست شنوایی نیز باشد.
داروهای اتوتوکسیک (سمی گوش) و شنوایی
برخی از داروهای خاص ممکن است به گوش آسیب برسانند و موجب کم شنوایی، وزوز گوش (زنگ گوش) و یا اختلال در تعادل (سرگیجه) شود. اینها شامل داروهایی است که برای درمان عفونتهای جدی، سرطان و بیماریهای قلبی استفاده می شود که موجب آسیب به سلولهای حسی شنوایی و تعادل که در گوش داخلی قرار دارند می شود. در برخی موارد مشکلات شنوایی و تعادل ناشی از این داروها با قطع مصرف دارو برگشت پذیر هستند اما گاهی نیز آسیب دائمی است.
تجمع سرومن(جرم گوش) و کم شنوایی
مجرای گوش چربی موم مانندی به نام سرومن تولید می‌کند که بیشتر به عنوان جرم گوش شناخته میشود. این چربی گوش را از گرد و غبار، ذرات خارجی و میکروارگانیسم ها محافظت می‌کند. مانع از التهاب پوست کانال گوش میشود. در شرایط عادی، جرم اضافی به بیرون حرکت می‌کند اما هنگامی که مقدار جرم زیاد باشد یا مجرای گوش تنگ و باریک ممکن است جرم سفت شود و گوش را مسدود کند و همین یک دلیل شایع برای کاهش شنوایی موقت است.
پارگی پرده گوش و افت شنوایی
عواملی مانند ضربه به گوش یا سر، عفونت گوش، ضربه صوتی، فرو بردن جسم خارجی در مجرای گوش می‌تواند موجب پارگی پرده گوش و کم‌شنوایی بشود. آسیب پرده گوش ممکن است طی چند هفته ترمیم بشود اما در بعضی موارد ترمیم نمی‌شود و به درمانهای پزشکی نیاز هست.
عفونت های ویروسی (اوریون و سرخجه) و کم شنوایی
این عفونتها از شایع ترین علل کم شنوایی حسی-عصبی در کودکان است که برگشت پذیر نیز نمی باشد زیرا سلولهای مویی گوش داخلی از بین می روند که قابل ترمیم نیستند. فرد مبتلا ممکن است علایمی همچون سرماخوردگی خفیف داشته باشد و در مواردی حتی والدین متوجه بیماری کودک نمی شوند اما کم شنوایی ایجاد می شود. بهترین روش پیشگیری از طریق واکسیناسیون می باشد.
