سمعک استخوانی

در این مقاله می خوانید:

سمعک­ استخوانی چگونه کار می­کند؟

صدا برای آنکه شنیده شود می بایست به حلزون شنوایی درگوش داخلی برسد. دو مسیر انتقال صدا وجود دارد. مسیر اصلی که انتقال هوایی می باشد و شامل ورود امواج صوتی از لاله گوش و مجرای شنوایی خارجی و عبور از گوش میانی است تا به حلزون شنوایی درگوش داخلی برسد. مسیر دوم، انتقال استخوانی است. حلزون شنوایی در استخوان گیجگاهی جمجمه قرار گرفته است. امواج صوتی موجب ارتعاش استخوان جمجمه می شود و این ارتعاشات به حلزون شنوایی منتقل می گردد. سمعک های مرسوم اصوات را در مسیر هوایی تقویت می کنند. اما سمعک های استخوانی امواج صوتی را از طریق انتقال استخوانی به گوش داخلی می رسانند. بنابراین برخلاف سمعک  مرسوم، سمعک استخوانی گوش خارجی و میانی را به طور کامل دور می­زند و یک مسیر جدید برای شنوایی ایجاد می­کند. از سمعک­های استخوانی می­توان برای یک گوش یا هر دو گوش استفاده کرد. هم­چینین می­توان آن را در کنار یک سمعک هوایی در گوش مقابل استفاده کرد.

در یک تقسیم بندی کلی دستگاههای کمک شنوایی که از مسیر انتقال استخوانی برای انتقال صوت به حلزون شنوایی استفاده می کنند دو دسته هستند.

1) دستگاه­‌هایی که نیاز به عمل جراحی ندارند یعنی سمعک استخوانی که در این مقاله انواع آن معرفی می شود. این سمعک ها برای افرادی که تمایل به جراحی ندارند، به سن کافی برای جراحی نرسیده­‌ند، جراحی­‌های دیگری دارند که در اولویت هست (برای مثال جراحی­های جمجمه) یا تحت درمان هستند و در طول درمان نیاز به بهتر شنیدن دارند تجویز می گردد .

2) دستگاه‌هایی که نیاز به جراحی دارند و به آنها کاشت استخوانی گفته می شود. که در مقاله دیگری به تفصیل به آن پرداخته ایم.

درباره کاشت انتقال استخوانی بیشتر بدانیم….

چه کسی کاندید سمعک­ استخوانی می­‌باشد؟

در کم‌­شنوایی انتقالی (زمانی که در عبور صدا از گوش خارجی یا میانی و رسیدن به گوش داخلی مشکل وجود دارد) که استفاده  از سمعک­‌های مرسوم هوایی ممکن نیست مانند انسداد کانال گوش، کوچکی  و بدشکلی لاله، پارگی پرده گوش و عفونت مزمن، آلرژی شدید به مواد سمعک و قالب، سمعک استخوانی تجویز می شود. این سمعک در تماس با استخوان های جمجمه  است و ارتعاشات صوتی را مستقیماً به گوش داخلی منتقل می کند و مسیر انتقال هوایی را مسدود نمی کند.

در ناشنوایی یک طرفه (Single Sided Deafness: SSD) که فرد در یک گوش به کم شنوایی شدید و عمیق مبتلا است  جهت یابی صدا دشوار مي شود و توانايي درك گفتار در محيط هاي پر سر و صدا كاهش مي یابد. علل شایع آن نورینوم آکوستیک (توموری در عصب شنوایی) ، بیماری منیر یا کاهش شنوایی ناگهانی است. فرد مبتلا می تواند از سمعک های کراس یا استخوانی استفاده کند تا  صدا از گوش ناشنوا به گوش نرمال منتقل شود و اثر سایه ا­ی سر حذف گردد.

انواع سمعک استخوانی

• جیبی،عینکی و تلی

 از آنجا که رسیور سمعک استخوانی یک مرتعش کننده (ویبراتور) می باشد در هر نقطه ای از استخوان جمجمه که قرار بگیرد شنوایی حاصل می شود اما بهترین نقطه استخوان پشت گوش می باشد.

در سمعک استخوانیِ جیبی، پردازنده یک سمعک جیبی می باشد که به واسطه سیم به تل فلزی حامل ویبراتور وصل می شود. محدودیت های این سیستم شامل اندازه، قطعی مکرر سیم و فشار تل بر استخوان سر می باشد.

با پیشرفت تکنولوژی، پردازنده و ویبراتور کوچک  شدند که در مدل عینکی در دسته عینک جاگذاری می شوند و در مدلهای تلی به تل پارچه ای و یا فلزی متصل می گردند.

تلهای پارچه ای اغلب برای کودکان تجویز می شود زیرا استخوان جمجمه آنها نرم است و نباید فشار زیاد بر آن وارد شود. همچنین توصیه می شود در طی روز چندین بار محل سمعک بر روی سر جابجا بشود تا از ایجاد فشار و درد و حتی فرورفتگی در استخوان جلوگیری شود.

تلهای فلزی برای بزرگسالان کاربرد دارد که باریک تر است و کمتر دیده می شود. با این وجود مسئله ظاهر و زیبایی همچنان یک چالش است.