کاشت گوش میانی

در این مقاله می خوانید:

• کاشت گوش میانی چیست ؟

• چگونه کار می کند؟

• چه تفاوتی با کاشت حلزون شنوایی دارد؟

• از چه بخشهایی تشکیل شده است؟

• چرا رایج نیست؟

کاشت گوش میانی چیست؟

کاشت گوش میانی که به آن سمعک های قابل کاشت یا کاشتنی هم گفته می شود ،دستگاه کمک شنوایی است که از طریق جراحی در داخل استخوان جمجمه و فضای گوش میانی قرار داده می شود. این سوال مطرح می شود که چرا با وجود سودمندی سمعک های مرسوم، محققین به فکر ساخت دستگاه کمک شنوایی جدید افتاده اند؟ پاسخ این است که با وجود پیشرفت هایی که در ساخت سمعک در جهت بهبود کیفیت صدا و کاهش اندازه آن اتفاق افتاده است، در مواردی با مشکلاتی همراه هست که نارضایتی کاربران را به همراه دارد. مهمترین آن  قابل دید بودن است و موارد دیگر شامل ایجاد احساس پری، تقویت ناکافی در فرکانس های بالا، فیدبک یا سوت سمعک و نیاز به مراقبت و نگهداری روزانه می باشد. از دیگر محدودیت این سمعک ها عدم امکان استفاده درافرادی است که  مجرای گوش خارجی آنها انسداد دارد، عفونت گوش دارند یا پوست کانال گوش به قالب یا پوسته سمعک آلرژی دارد و ملتهب می شود. دستگاه کاشت گوش میانی در فضای پشت گوش و گوش میانی قرار می گیرد لذا وجود انسداد یا آلرژی مجرای گوش خارجی مانعی برای آن نمی باشد،  فیدبک و احساس پری نیز به همراه ندارد. همچنین برخی مدلهای آن کاملا قابل کاشت هستند و جزء بیرونی ندارند و رضایت افرادی را که دوست ندارند سمعکشان دیده شود تامین می کند.

کاشت گوش میانی چگونه کار می کند؟

این دستگاه صدا را دریافت و تقویت می کند و آن را به شکل ارتعاش به گوش میانی ارایه می کند. از اینجا به بعد صدا همان مسیر طبیعی شنوایی را طی می کند یعنی ارتعاشات گوش میانی که حالا تقویت و قابل شنیدن شده است به حلزون شنوایی می رسد و عصب شنوایی را فعال می کند تا تحریک صوتی را به مغز مخابره کند.

چه تفاوتی با کاشت حلزون شنوایی دارد؟

 کاشت حلزون برای کسانی که کم شنوایی شدید تا عمیق دارند استفاده می شود  و در گوش داخلی قرار می گیرد و در واقع جایگزین حلزون شنوایی آسیب دیده فرد کم شنوا می شود. دستگاه کاشت حلزون صدا را به ایمپالسها ی الکتریکی تبدیل می کند تا عصب تحریک شود. در حالی که کاشت گوش میانی برای کم شنوایی های متوسط تا شدید است و در گوش میانی قرار می گیرد. این دستگاه ارتعاش را به گوش میانی تحویل می دهد و صدا با کمترین دستکاری مسیر طبیعی خود را تا عصب طی می کند.

کاشت گوش میانی از چه بخشهایی تشکیل شده است؟

دستگاههای موجود کاشت گوش میانی از نظر اجزای تشکیل دهنده و نحوه قرارگیری آنها درگوش به دو گروه تقسیم می شوند: قابل کاشت و کاملا قابل کاشت که در ادامه معرفی می شوند.

دستگاه قابل کاشت گوش میانی ساندبریج از شرکت مِدِل اتریش

ساندبریج  دستگاه قابل کاشت دارای تأییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای کودکان بزرگتر از  5 سال و بزرگسالان می باشد که دو قسمت داخلی و خارجی دارد. بخش خارجی یک پردازشگر صوتی است که شامل باتری، میکروفون و تقویت کننده دیجیتال است که صدا ها را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند و آن را  به بخش داخلی منتقل می کند. بخش داخلی با جراحی در زیر پوستِ ناحیه پشت و بالای گوش قرار می گیرد و یک مبدل به آن متصل است که کوچکتر از یک دانه برنج است و به یکی از  اسنخوانچه های گوش میانی  متصل می شود.  بخش خارجی بر روی سر در ناحیه پشت و بالای گوش قرار می گیرد و به روش مغناطیسی به بخش داخلی متصل می شود. جدیدترین پردازشگر این سیستم سامبا2 است که کوچک و باریک است و به آسانی با مو پوشانده می شود. سامبا یک پردازشگر دیجیتالی وایرلس و مقاوم به آب است و در صورت استفاده پوشش ضد آب،  در هنگام شنا نیز قابل استفاده می باشد.

دستگاه کاملاً قابل کاشت گوشت میانی استیم  از شرکت Envoy Medical آمریکا

تنها دستگاه کاملاً  قابل کاشت گوشت میانی که تأییدیه FDA  را در سال 2010 برای کم شنوایی حسی- عصبی متوسط تا شدید دریافت کرده است  استیم نام دارد که برای افراد بالای 18 سال مناسب است. این دستگاه بخش خارجی ندارد لذا قابل رویت نمی باشد.  این دستگاه  میکروفون ندارد و اجزای آن شامل حسگر، پردازشگر صدا و یک محرک است. پردازشگر در استخوان پشت و بالای گوش و حسگر و محرک در فضای گوش میانی با جراحی قرار داده می شوند. حسگر ارتعاشات پرده تمپان را تشخیص داده و آنها را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل می کند که توسط پردازشگر صدا دریافت می شوند. پردازشگر این سیگنال ها را به محرک ارسال می کند که با نیروی خود زنجیره استخوانچه ای را حرکت می دهد. در داخل محفظه پردازشگر،  باتری لیتیوم – یون قرار دارد که جریان مورد نیاز دستگاه را تامین می کند و عمر مفید آن  حدود پنج سال است که بعد از تخلیه کامل با جراحی تعویض می شود. استیم نامریی است و در 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته قابل استفاده است و کاربر آن می تواند شنا کند، دوش بگیرد و ورزش کند بدون اینکه نگران آسیب یا ناراحتی باشد. مقاوم به آب است و برای غواصی نیز ایمن است و نیازی به نگهداری روزانه ندارد.

چرا کاشت گوش میانی رایج نیست؟

از آنجاکه کاشت گوش میانی محدودیت سمعک های مرسوم را ندارد و مهمتر آنکه از نظر ظاهری شبیه سمعک نیست و حتی در مواردی کاملا قابل کاشت است و دستگاه بیرونی ندارد، افراد کم شنوا به آن تمایل نشان می دهند اما باید توجه داشت که این دستگاه معایب یا محدودیت هایی دارد که باید پیش از تصمیم گیری قطعی در نظر گرفته شود. این دستگاه نیاز به جراحی دارد و هر عمل جراحی پیش نیازهای پزشکی دارد که ممکن است شامل همه نشود و البته خطراتی همچون احتمال عفونت و … نیز در جراحی مطرح است و اگر دستگاه دچار نقص بشود می بایست طی جراحی مجدد آن نقص برطرف شود. در مقایسه با سمعک، هزینه بالایی دارد و تحت پوشش سازمانهای بیمه نیست. برای همه انواع و مقادیر کم شنوایی مناسب نیست. با وجود شواهد علمی مبنی بر مزایای شنوایی دو گوشی و تاکید بر تجویز سمعک برای هر دو گوش، این دستگاه تنها در یک گوش قرار داده می شود و اگر فرد کاربر در هر دو گوش کم شنوایی داشته باشد می بایست در گوش مقابلش از سمعک استفاده کند.  توصیه می شود برای اطلاعات بیشتر با شنوایی شناس مشورت کنید.