تست های شنوایی

در این مقاله می خوانید:

کم شنوایی چگونه ارزیابی می شود؟

برای تعیین نوع و میزان کم شنوایی تست های مختلفی وجود دارد. ارزیابی اولیه شامل ادیومتری تون خالص و گفتاری است. برای انجام آن در یک اتاقک اکوستیک می نشینید و گوشی روی گوش شما گذاشته می شود. صداهایی مشابه سوت در شدت و فرکانس های مختلف  از گوشی پخش می شود و شما اگر صدا را شنیدید دکمه پاسخ را فشار می دهید. با فشردن دکمه، چراغ پاسخ دستگاه روشن می شود و آزمونگر متوجه می شود که صدا را شنیده اید بنابراین نیاز به توضیح شفاهی از طرف شما نیست.  برای کودکان ، این تست اغلب به یک بازی تبدیل می شود تا سرگرم کننده باشد و کودک زود خسته نشود. ادیومتری گفتاری نیز در شرایط مشابه انجام می شود اما به جای تون از کلمات استفاده می شود تا توانایی شما در شنیدن و درک گفتار در شدت های مختلف ارزیابی شود.

آهسته ترین صداهایی که در طول تست شنیده اید (آستانه شنوایی شما) در نموداری به نام ادیوگرام ثبت می گردد که در اصطلاح عامیانه به آن نوارگوش گفته می شود.

تفسیر ادیوگرام

وقتی به یک ادیوگرام  نگاه می کنید، خطوط و علامتهای مختلف را می بینید که هرکدام یک ویژگی از شنوایی شما را نشان می دهد.

میزان یا شدت با دسی بل (dB) اندازه گیری می شود که از بالا به پایین در نمودار مشخص شده است. صداهای آهسته تر، مانند صدای خش خش برگ، در بالای نمودار و صداهای بلندتر، مانند یک هواپیما در دسی بل های بالاتر و در پایین نمودار مشخص شده است. هرچه آستانه های شنوایی شما در قسمتهای بالایی نمودار ترسیم شوند یعنی شنوایی شما به اندازه هنجار نزدیک تر است.

زیر و بمی یا فرکانس با هرتز (هرتز) اندازه گیری می شود و از چپ به راست مشخص می شود. هر خط عمودی فرکانس متفاوتی از صدا را نشان می دهد. هر چه به سمت راست  نزدیک تر باشد فرکانس بالاتر را نشان می دهد.

خطوط و علایم آبی (گوش چپ) و قرمز (گوش راست) نتیجه ارزیابی را نشان می دهد. علایم □  یا X  که با خط آبی بهم وصل شده اند نتایج ادیومتری راه هوایی گوش چپ است  و علایم ∆  یا O   که با خط قرمز بهم وصل شده اند  نتایج ادیومتری راه هوایی گوش راست است. نتایج آزمایش راه استخوانی با استفاده از ]  یا >  آبی و [  یا <  قرمز مشخص می شود. تفاوت بین نتایج راه هوایی و استخوان به عنوان گپ شناخته شده است. گپ اغلب به معنای وجود مشکلی در گوش خارجی یا میانی است یعنی مسیر انتقال صدا به گوش داخلی. در صورت عدم وجود گپ یک مشکل در گوش داخلی محتمل می باشد.

نتایج تستهای گفتاری که کیفیت شنوایی را بررسی می کند، تا مشخص کند چقدر خوب می توانید مکالمات عادی را بشنوید و درک کنید، به صورت عدد و درصد ثبت می گردد. عدد آستانه گفتاری را نشان می دهد یعنی شدت صدای گفتاری که در آن نیمی از کلمات را درست تشخیص می دهید و درصد توانایی درک گفتار می باشد.

ادیوگرام به تشخیص میزان و نوع کم شنوایی کمک می کند و مسیر درمان شما را مشخص می کند. در صورتیکه کم شنوایی شما قابل درمان دارویی یا جراحی باشد به یک متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع داده می شوید و اگر قابل درمان پزشکی نباشد استفاده از سمعک و در صورت نیاز درمانهای توانبخشی برای شما آغاز می شود.

غربالگری شنوایی نوزادان

غربالگری شنوایی برای  نوزادان تازه متولد شده قبل از ترک بیمارستان انجام می شود. دو نوع غربالگری شنوایی نوزاد وجود دارد ، هر دو بدون درد هستند و در حالی که کودک خواب است می توان انجام داد:

غربالگری گسیل های صوتی گوش (OAE): در این آزمون محرک صوتی از طریق پروب کوچکی که داخل گوش نوزاد قرار می گیرد ارایه می شود و صداهای ضعیفی که گوش داخلی در پاسخ به تحریک صوتی تولید می کند ثبت و آنالیز می شود.  غربالگری برای هر گوش انجام می شود و نتیجه قبول تأیید می کند که گوش داخلی نوزاد به صدا پاسخ می دهد.

ثبت خودکار پاسخ های شنوایی ساقه مغز (ABR): این تست فعالیت عصب شنوایی را در پاسخ به محرک صوتی ثبت می کند. محرک از طریق یک پروب انعطاف پذیر و کوچک به گوش نوزاد ارایه می شود. این غربالگری آزمایش کامل تری از سیستم شنوایی است و نیازدارد که  الکترودهای کوچکی به پوست سرکودک چسبانده شود. غربالگری  برای هر گوش انجام می شود و نتیجه قبول تأیید می کند که مغز نوزاد  به صدا پاسخ می دهد.

تعداد قابل توجهی از نوزادان ممکن است به دلیل وجود مایع و/ یا پوسته هایی در  مجرای گوش در اولین غربالگری شنوایی قبول نشوند. اگر شیرخوار شما در غربالگری شنوایی اولیه قبول نشد، غربالگری دوم را با هماهنگی در کلینیک شنوایی طی دو هفته انجام دهید. اکثر نوزادان غربالگری دوم را به راحتی پشت سر می گذارند. برای آنها که در دومین غربالگری هم قبول نمی شوند، ارزیابی شنوایی جامع برای بررسی بیشتر انجام می شود.

تستهای شنوایی برای نوزادان و کودکان

ادیومتری تقویت بینایی

متخصصان شنوایی اطفال می توانند با استفاده از آزمایشی به نام ادیومتری تقویت بینایی  (VRA) ، نوزادان 6ماهه و بزرگنر را از نظر رفتارشنوایی در یک اتاقک ضد صوت تست کنند. در VRA از چرخش رفلکسی (غیرارادی)  نوزاد به سمت صدا استفاده می شود. در این تست، والد کودک را د رآغوش گرفته و بر روی صندلی در اتاقک می نشیند. شنوایی شناس صدایی را از  بلندگوهایی که در سمت چپ و راست کودک قرار دارند پخش می کند. هنگامی که کودک صدا را می شنود و به بلندگویی که صدا از آن پخش شده است  نگاه می کند، یک  چراغ چشمک زن یا عروسک متحرک فعال می شود و کودک  پاداش بصری می گیرد. به این ترتیب تشویق می شود که هر بار صدا را شنید به بلندگو نگاه کند . اسباب بازی های که جذابیت بصری دارند، برای کودک نوپا دیگر جذاب نیست و نمی تواند توجه او را به خود جلب کند. در حدود دو سالگی، تشویق برای  تقویت پاسخ رفتاری موثرتر است.

ادیومتری به روش بازی

برای کودکان پیش دبستانی از تست ادیومتری به روش بازی  استفاده  می شود. این تست  مشابه ارزیابی بزرگسالان است اما برای جلب توجه و دقت کودک در قالب بازی اجرا می شود. والد با کودک  در اتاقک ضد صوت می نشینند و شنوایی شناس به آنها  آموزش می دهد که با شنیدن هر صدا  یک کار خاص را انجام دهند، مانند  انداختن توپ در سبد، یا چیدن لگوها روی هم یا انداختن حلقه دور میله. برای آنکه کودک بازی را یاد بگیرد شاید لازم باشد که چندین بار والد این کار را به همراه او انجام دهد. اگر کودک به درستی به صدا پاسخ بدهد،  والدین و آزمون گر، با شور و شوق او را تشویق می کنند. در این آزمون اگر کودک اجازه بدهد که روی گوشش هدفون قرار گیرد، ارزیابی شنوایی برای هر  گوش به طور مجزا انجام می شود و وضعیت شنوایی آنها مشخص می شود اما اگر هدفون را نپذیرد و صدا از بلندگو پخش بشود شنوایی گوش بهتر ثبت می شود.  کودک در سن مدرسه ، معمولاً هدفون را می پذیرد و می تواند در اتاقک ضد صوت ساکت بنشیند و در پاسخ به محرک های صوتی تون و گفتار دستش  را بالا ببرد.