کم شنوایی که توانایی شنیدن را کاهش می‌­دهد و شنیدن گفتار و اصوات محیطی را دشوار می­‌کند در یکی از این سه گروه جا می گیرد:

انواع کم شنوایی

کم شنوایی انتقالی

هنگامی اتفاق می افتد که مشکلی در گوش خارجی یا میانی به وجود بیاید که  عبور صدا و انتقال آن به گوش داخلی را مختل کند.علل این نوع کم شنوایی می تواند تجمع جرم یا سرومن در کانال شنوایی خارجی، عفونت گوش خارجی یا میانی، پارگی پرده گوش یا رشد غیر طبیعی استخوان در گوش میانی مانند اتواسکلروز باشد. همچنین تصادف یا ضربه به سر که اتصال میان استخوانچه های گوش میانی را متاثر می کند می­‌تواند موجب کم شنوایی انتقالی شود. این نوع کم شنوایی معمولا با درمانهای دارویی یا جراحی قابل درمان است در غیر اینصورت استفاده از سمعک توصیه می شود.

انواع کم شنوایی

کم شنوایی حسی- عصبی

اگر سلولهای مویی گوش داخلی آسیب دیده یا نقص داشته باشد کم شنوایی حسی-عصبی ایجاد می شودکه  معمولاً دائمی است. کاهش شنوایی حسی اغلب در درک مفهوم گفتار مشکل ایجاد می کند. این کم شنوایی می تواند ژنتیکی یا ناشی از روند طبیعی پیری، ضربه به سر،  قرار گرفتن در معرض سر و صدای بلند و مصرف برخی داروها باشد. فناوری هایی مانند سمعک ، سمعک قابل کاشت و کاشت حلزون می تواند به کاهش اثرات این نوع کم شنوایی کمک کند. هنگامی که عصب شنوایی آسیب دیده یا از بین رفته باشد و نتواند سیگنالهای عصبی که اطلاعاتی در مورد بلندی صدا، زیر و بمی و معنای اصوات دارند را به مغز ارسال کند این به عنوان کم شنوایی عصبی شناخته می شود. سمعک ها و کاشت حلزون نمی توانند به افراد مبتلا به این کم شنوایی کمک کنند زیرا عصب قادر به انتقال اطلاعات صوتی به مغز نیست.

انواع کم شنوایی

کم شنوایی آمیخته

هنگامی اتفاق می افتد که هر دو نوع کم شنوایی انتقالی و حسی در آن وجود داشته باشد. جزء حسی دائمی است در حالی که جز انتقالی می تواند دائمی یا موقت باشد. به عنوان مثال ضعف شنوایی آمیخته می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که فرد سالمند(کم شنوایی حسی) مبتلا به عفونت گوش(کم شنوایی انتقالی) هم باشد.